ข้อต่ออเนกประสงค์ขนาดเล็ก

คัปปลิ้งที่ใช้บ่อยที่สุดได้รับการปรับมาตรฐานหรือทำให้เป็นมาตรฐาน โดยทั่วไปแล้ว จำเป็นต้องเลือกประเภทของคัปปลิ้งให้ถูกต้อง กำหนดประเภทและขนาดของคัปปลิ้ง เมื่อจำเป็น อาจเสี่ยงต่อจุดอ่อนของการคำนวณการตรวจสอบกำลังการผลิต เมื่อความเร็วสูง ควรตรวจสอบแรงเหวี่ยงที่ขอบด้านนอกและการเสียรูปขององค์ประกอบยืดหยุ่น และควรทำการตรวจสอบเครื่องชั่ง
ข้อต่อสามารถแบ่งออกเป็นข้อต่อแบบแข็งและข้อต่อแบบยืดหยุ่นได้สองประเภท

คัปปลิ้งแข็งไม่มีความสามารถในการบัฟเฟอร์และชดเชยการกระจัดสัมพัทธ์ของแกนทั้งสอง ซึ่งต้องมีการจัดตำแหน่งที่เข้มงวดของทั้งสองแกน อย่างไรก็ตาม คัปปลิ้งชนิดนี้มีโครงสร้างที่เรียบง่าย ต้นทุนการผลิตต่ำ และการประกอบและการถอดประกอบ ดูแลรักษาง่าย สามารถมั่นใจได้ว่าเพลาทั้งสองมีความเป็นกลางสูงกว่า แรงบิดในการส่งมีขนาดใหญ่กว่า ใช้กันอย่างแพร่หลาย ที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ ข้อต่อหน้าแปลน ข้อต่อแขน และข้อต่อแบบแซนวิช เป็นต้น

ข้อต่อแบบยืดหยุ่นสามารถแบ่งออกเป็นข้อต่อแบบยืดหยุ่นขององค์ประกอบที่ไม่ยืดหยุ่นและข้อต่อแบบยืดหยุ่นขององค์ประกอบแบบยืดหยุ่นได้ คลาสเดิมมีความสามารถในการชดเชยการเคลื่อนที่แบบสัมพัทธ์ของสองแกนเท่านั้น แต่ไม่สามารถลดการสั่นสะเทือนได้ คัปปลิ้ง; ประเภทหลังประกอบด้วยองค์ประกอบที่ยืดหยุ่น นอกเหนือจากความสามารถในการชดเชยการกระจัดสัมพัทธ์ของทั้งสองแกน แต่ยังมีบัฟเฟอร์และการทำให้หมาด ๆ แต่แรงบิดที่ส่งถูก จำกัด ด้วยความแข็งแรงขององค์ประกอบยืดหยุ่น โดยทั่วไปน้อยกว่าองค์ประกอบที่ไม่ยืดหยุ่น มีความยืดหยุ่น คัปปลิ้ง, คัปปลิ้งพินแบบยืดหยุ่นทั่วไป, คัปปลิ้งพินแบบยืดหยุ่น, คัปปลิ้งเควนติน, คัปปลิ้งยาง, ข้อต่อสปริงงูและคัปปลิ้งสปริง ฯลฯ